انواع تیم‌ها
دیکشنری مریم وبستر، یک تیم را به عنوان تعدادی از افراد درگیر در یک کار یا فعالیت تعریف می‌کند. تیم‌ها برای بسیاری از اهداف تشکیل شده‌اند. هر شغلی که داشته باشید، به نوعی در یک تیم قرار دارید. یک تیم شامل گروهی از افراد است که برای کار با یکدیگر و به طور وابسته برای تحقق یک مقصود یا هدف، سازمان یافته‌اند.
1- تیم‌های کارکردی یا دپارتمانی
تیم‌های کارکردی یا دپارتمانی متشکل از افرادی در یک حوزه کاری یکسان یا دپارتمان هستند. آن‌ها به‌طور منظم همدیگر را ملاقات می‌کنند تا نیازهای مشتری را تجزیه‌وتحلیل کنند، مسائل را حل کنند، اعضای خود را حمایت کنند، بهبود مستمر را ارتقاء دهند و اطلاعات را به اشتراک بگذارند. تیم‌های کارکردی یا دپارتمانی، تیم‌هایی هستند که در محیط کار بسیار آشنا هستند. شما حتی ممکن است از اصطلاح تیم استفاده نکنید. در عوض، آن را یک دپارتمان یا بخش می‌نامید، اما این یک تیم است. اعضا برای دستیابی به یک هدف با یکدیگر همکاری می‌کنند.
همکاری با یکدیگر لزوماً به معنای تعامل مداوم بین اعضای تیم نیست. به عنوان مثال، در یک تیم روابط کارکنان، شما ممکن است 7 متخصص روابط کارکنان داشته باشید که از 7 بخش مختلف (یا تیم‌های دیگر) حمایت می‌کنند. آن‌ها ممکن است بسیار مستقل کار کنند؛ اما یک تیم خوب موفقیت‌هایی را برای کمک کردن به تیم‌سازی اعضا با بهترین روش‌ها به اشتراک می‌گذارد. یک تیم خوب همچنین شکست را به اشتراک می‌گذارد تا سایر اعضای تیم بتوانند در مورد راه‌حل‌ها یاد بگیرند و به آن‌ها کمک گردد.
2- تیم‌های میان کارکردی
گروه‌هایی از افراد که در ارتباط با یک محصول ویژه، مشکل، مشکل مشتری، یا بهبود یک فرایند خاص، از میان دپارتمان‌ها یا کارکردهای شغلی جمع می‌شوند را تیم‌های میان کارکردی گویند. این تیم‌ها اغلب دارای هدف خاصی در مدت زمان معینی هستند. به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است تیمی را برای رسیدگی به «اخراج کارکنان» ایجاد کند. این تیم از نمایندگان منابع انسانی، مالی، حقوقی، تیم اجرایی و کارکنان اخراجی تشکیل می‌شود. آن‌ها به طور تنگاتنگ با هم همکاری می‌کنند تا طرحی را تهیه کنند که برای شرکت بهترین عملکرد را داشته باشد. در این تیم، هر شخص با مسئولیت متفاوت مورد‌نیاز است. به عنوان مثال، نماینده حقوقی به دنبال انطباق تصمیمات با قوانین است، نماینده امور مالی به دنبال تأمین بودجه تصمیمات است و نماینده منابع انسانی می‌خواهد که بهترین افراد را حفظ کند.
3- تیم‌های خود مدیریتی
گروه‌هایی از افرادی که به تدریج مسئولیت را برای خود راهبری در تمامی جنبه‌های کاری بر عهده می‌گیرند، تیم‌های خود مدیریتی نامیده می‌شوند. تیم‌های خود مدیریتی برای دستیابی به یک هدف بدون نظارت زیاد، با هم کار می‌کنند. این تیم‌ها وقتی کارگرانی توانا و مستقل دارند، بی‌نهایت مؤثر هستند. آن‌ها غالباً یافته‌ها یا پیشرفت خود را به یک رئیس یا رهبر تیم گزارش می‌کنند، اما این رئیس لزوماً در تیم فعالانه شرکت نمی‌کند.
4- تیم‌های غیررسمی
تیم‌های غیررسمی به طور کلی برای اهداف اجتماعی تشکیل می‌شوند. آن‌ها می‌توانند به منظور تسهیل پیگیری‌های مربوط به کارکنان از جمله بهبود شرایط کاری مورد استفاده قرار گیرند. با این وجود، بارها و بارها، این تیم‌ها از مجموعه نگرانی‌ها و علاقه‌های مشترک تشکیل می‌شوند. رهبران این تیم‌ها از طریق عضویت در تیم تعیین می‌گردند و توسط هیچ کسی در سازمان تعیین نمی‌شوند.
5- تیم‌های سنتی
تیم‌های سنتی گروه‌های سازمانی هستند که معمولاً آن‌ها را به عنوان بخش‌ها یا حوزه‌های کارکردی می‌توان در نظر گرفت. رهبران یا مدیران این تیم‌ها توسط سازمان منصوب شده و از قدرت قانونی در تیم برخوردار هستند. از تیم انتظار می‌رود محصولی را تولید کند، خدمات ارائه دهد یا کارکردی را که سازمان به آن اختصاص داده است را انجام دهد. به طور کلی چندین ویژگی مشترک برای تیم‌های سنتی وجود دارد:
- یک تیم به یک فهم و هدف مشترک در بین اعضای تیم دست می‌یابد، همچنان که متمایز از یک گروه است.
- تیم‌ها به اصول عملیاتی توافق شده متقابل نظیر برنامه‌ها، رویه‌ها و فرایندهای تصمیم‌گیری نیاز دارند.
- وقتی یک تیم، وابستگی متقابل دارد که همه اعضا به نفع تیم کار می‌کنند، نه برای خودشان.
6- تیم‌های حل مسئله
تیم‌های حل مسئله یا نیروهای وظیفه‌ای زمانی تشکیل می‌شوند که مسئله‌ای پیش می‌آید که در قالب ساختار سازمانی استاندارد، قابل‌حل نیست. این تیم‌ها به طور کلی چندوظیفه‌ای هستند یعنی عضویت افراد از حوزه‌های مختلف سازمان می‌باشد و مسئول یافتن راه‌حل مسئله هستند.
7- تیم‌های رهبری
تیم‌های رهبری معمولاً از مدیریت سازمان تشکیل شده‌اند که مرزهای بین کارکردهای مختلف در سازمان را محدود می‌کند. برای اینکه کالایی به بازار عرضه شود، رئیس امور مالی، تولید و بازاریابی باید با هم در تعامل باشند و یک استراتژی مشترک برای محصول ارائه دهند. در سطح مدیریت ارشد، این تیم‌ها جهت توسعه اهداف و ارائه یک جهت استراتژیک برای کل شرکت استفاده می‌شوند.
8- تیم‌های خود هدایت‌گر
یک تیم خود هدایت‌گر یا خودگردان تیمی است که مسئول یک محصول یا فرایند کامل است. این تیم، کارها را برنامه‌ریزی کرده و انجام می‌دهد. به طور معمول یک تسهیلگر (انتخاب شده توسط تیم یا یک فرد خارج از شرکت) به تیم کمک می‌کند تا کار خود را شروع کرده و در مسیر خود قرار بگیرد ولی در یک تیم خود هدایت‌گر، نقش تسهیلگر کاهش می‌یابد زیرا تیم توانایی خود در همکاری اثربخش را افزایش می‌دهد.
به تیم‌های خود هدایت‌گر استقلال داده می‌شود تا تصمیم بگیرند که چطور یک کار انجام شود. این تیم‌ها با یک هدف در اختیار سازمان قرار می‌گیرند و سپس نحوه دستیابی به آن هدف را تعیین می‌کنند. غالباً مدیر یا رهبری اختصاصی وجود ندارد و معمولاً اختلافات بسیار کمی بین اعضای تیم وجود دارد. این تیم‌ها معمولاً مجاز به انتخاب اعضای جدید تیم، تصمیم‌گیری در مورد وظایف کاری هستند و ممکن است مسئولیت ارزیابی اعضای تیم را به آن‌ها اختصاص دهند. آن‌ها باید استانداردهای کیفیت را رعایت کرده و هم با خریداران و هم با تأمین‌کنندگان در تعامل باشند و در تعیین کارهایی که تیم انجام می‌دهد آزادی زیادی دارند. تیم‌ها برای یک پروژه خاص تشکیل می‌شوند و یک رهبر برای آن پروژه تکوین می‌یابد. این تیم، مسئول اجرای پروژه، جذب اعضای تیم و ارزیابی آن‌هاست.
9- تیم‌های E
یک تیم E گروهی از افراد است که در فضا و مرزهای سازمانی با پیوندهای تقویت شده توسط شبکه‌های فناوری ارتباطات کار می‌کنند. اعضا مهارت‌های مکمل دارند، به یک هدف مشترک متعهد هستند، دارای اهداف عملکردی وابسته به هم هستند و در مورد کارها، خودشان را به طور متقابل پاسخگو می‌دانند. تیم‌های پراکنده از لحاظ جغرافیایی به سازمان‌ها امکان می‌دهند بدون توجه به موقعیت مکانی، بهترین افراد را استخدام و حفظ کنند. یک تیم E همیشه به معنای ارتباط از راه دور نیست بلکه می‌تواند متشکل از افرادی باشند که از خانه کار می‌کنند. بسیاری از تیم‌های مجازی در سازمان‌های امروزی متشکل بر کارکنانی هستند که هم در خانه کار می‌کنند و هم در گروه‌های کوچک در محیط کار اما در مکان‌های مختلف جغرافیایی. مزایای یک تیم E عبارتند از:
- کارکنان می‌توانند در هر نقطه از جهان قرار بگیرند؛
- محیط‌های مجازی می‌توانند صدای جدیدی به مشارکت‌کنندگان خجالتی ببخشند؛
- اعضا کمتر رفت‌وآمد و مسافرت می‌کنند، بنابراین تمایل به بهره‌وری بیشتر دارند.
در یک تیم E، شرکت‌ها یک ساختار سازمانی افقی به دست می‌آورند که منابع انسانی آن‌ها دارای توزیع جغرافیایی مشخص می‌باشد. هنگام استفاده از تیم‌های E، رعایت چندین نکته ضروریست. افراد غالباً در چندین منطقه زمانی مستقر هستند، بنابراین مهم است که مطمئن شوید که زمان کاری با هم تداخل نداشته باشد. علاوه بر این، از دوربین برای جلسات استفاده شود چرا که در کار کردن به صورت مجازی، زبان بدن برای تقویت ارتباطات وجود ندارد. همچنین باید اطمینان حاصل نمایید که کسی فقط به دلیل اینکه قابل رویت نیست از حلقه ارتباطات خارج نشده باشد. تیم‌های E خواستار یک فرهنگ اعتماد بالا هستند.
امکان ثبت نظر جدید بسته شده است.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.