تعریف حل تعارض
تعریف تعارض
تعارض([1]) يك كشمكش واضح، حداقل مابين دو طرف وابسته به هم است كه اهداف، مفاهيم، ارزش‌ها و يا اعتقادات ناسازگار از آن درك مي‌شود. تعارض زماني كه دو يا چند ارزش، هدف و يا عقيده به طور طبيعي با هم متناقض مي‌شوند و هنوز در مورد آن‌ها توافقي صورت نگرفته است، ايجاد مي‌شود. بر اساس لغت‌نامه انجمن روانشناسی آمریکا([2])، تعارض در روابط بین شخصی اشاره به عدم توافق، اختلاف و اصطکاک‌هایی دارد که در مواقعی که اعمال یا باورهای فرد یا افرادی برای افراد دیگر غیرقابل‌پذیرش باشد و مورد مقاومت قرار می‌گیرد، روی می‌دهد.
تعارض، فرایندی است که در آن فرد یا افراد به طور عمدی می‌کوشند تا به گونه‌ای سبب ناکامی شخص یا اشخاص دیگر، در رسیدن به علایق و اهدافشان شوند. اگر سطح معقولی از تعارض وجود داشته باشد که طرفین درگیر در تعارض، مواضع و انتظارات خود را بازنگری کنند و از حالت سکون خارج شوند و برای خواسته‌ها و انتظاراتشان، بیشتر تلاش کنند، تعارض به شکل محدود و مدیریت شده خواهد بود و می‌تواند یک فضای رقابتی مثبت و مولد هم در محیط کار ایجاد کند.
[1] Conflict
[2] APA Dictionary of Psychology
فرایند حل تعارض
حل تعارضات در محیط کار به طور معمول شامل برخی یا تمام مراحل زیر است:
- طرفین درگیر، وجود یک مسئله را بپذیرند.
- توافق متقابل برای بررسی مشکل و یافتن راه‌حل‌ها.
- تلاش برای فهم دیدگاه و نگرانی‌های فرد یا گروه مقابل.
- شناسایی تغییرات در نگرش، رفتار و رویکردهای کاری هر دو طرف که باعث کاهش احساسات منفی خواهد شد.
- شناخت عوامل ایجادکننده تعارض.
- مداخلات توسط اشخاص ثالث مانند نمایندگان منابع انسانی یا مدیران سطح بالاتر برای میانجی‌گری کردن([4]).
- تمایل یک یا هر دو طرف برای سازش کردن([5]).
- توافق بر سر طرحی برای در نظر گرفتن تفاوت‌ها.
- نظارت بر تأثیر هرگونه توافق برای تغییر.
به‌کارگیری اقدامات انضباطی یا فسخ قرارداد([6]) کارکنانی که در برابر اقدامات حل تعارض مقاومت می‌کنند.
[4] Mediate
[5] Compromise
[6] Terminating
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.