تعریف خلاقیت و نوآوری

خلاقیت توانایی تفکر در مورد یک وظیفه سخت یا یک مسئله به روشی جدید و یا متفاوت است. خلاقیت توانایی استفاده از تخیل برای تولید ایده‌های جدید است. خلاقیت شما را قادر می‌سازد مسائل پیچیده‌ای را حل کنید و یا روش‌های جالبی برای تحقق وظایف پیدا کنید. اگر خلاق باشید، از دیدگاه منحصربه‌فردی به مسائل نگاه می‌کنید. می‌توانید الگوها را پیدا نمایید و ارتباطات را برای یافتن فرصت‌ها برقرار کنید. خلاقیت یک مهارت باارزش در محیط کار است زیرا می‌تواند ابزاری مفید برای توسعه ایده‌های جدید، افزایش کارایی و ابداع راه‌حل برای مسائل پیچیده باشد. خلاقیت عملی است برای تبدیل ایده‌های جدید و تخیلی به واقعیت. خلاقیت با توانایی درک جهان به روش‌های جدید، یافتن الگوهای پنهان، ایجاد ارتباط بین پدیده‌های به ظاهر نامرتبط و تولید راه‌حل مشخص می‌شود. خلاقیت شامل دو فرایند است: تفکر، سپس تولید.

خلاقیت، قابلیت یا انجام تصور چیزی مبتکرانه یا غیرمعمول است و نوآوری پیاده‌سازی چیزی جدید است. اختراع یا خلق چیزی است که قبلاً هرگز ساخته نشده است و به عنوان محصول یک بینش منحصربه‌فرد شناخته می‌شود. اگر یک جلسه طوفان فکری داشته باشید و ده‌ها ایده جدید ارائه دهید، خلاقیت خود را به نمایش گذاشته‌اید ولی تا زمانی که چیزی عملی نشود، هیچ نوآوری اتفاق نیفتاده است. کسی باید ریسک کند و چیزی ارائه دهد تا یک ایده خلاقانه به یک نوآوری تبدیل شود. اختراع ممکن است محصول، وسیله یا روشی باشد که قبلاً هرگز وجود نداشته است؛ بنابراین هر اختراعی یک نوآوری است؛ اما هر نوآوری یک اختراع نیست. هنگامی‌که شرکت شما برای اولین بار وب‌سایت خود را راه‌اندازی نماید، یک نوآوری بزرگ برای شرکت محسوب می‌گردد حتی اگر بسیاری از وب‌سایت‌های دیگر از قبل وجود داشته باشند.

اکثر افراد تمایل دارند که نوآوری را به عنوان یک محصول جدید تصور کنند اما شما می‌توانید با یک فرایند، روش، مدل کسب‌وکار و… نوآوری ایجاد کنید. در واقع هر جنبه از فعالیت کسب‌وکار شما نامزد نوآوری است. پیتر دراکر گفته است: «هر سازمانی باید آماده رهاسازی هر کاری که می‌کند باشد»؛ بنابراین چشم‌انداز خود را در مورد نوآوری فقط به محصولات محدود نکنید. برخی از قدرتمندترین نوآوری‌هایی که می‌توانید انجام دهید در روش‌های کسب‌وکار و خدمات مشتری است. اگر به شرکت‌هایی نظیر آمازون و دل نگاه کنید می‌بینید که نوآوری‌های بزرگ آن‌ها بیشتر مربوط به مدل کسب‌وکار آن‌ها بوده است و نه محصولات جدید. نوآوری‌ها می‌توانند تدریجی یا ناگهانی^([1]) باشند. هر بهبودی که در محصولات یا خدمات ایجاد می‌کنید می‌تواند به عنوان یک نوآوری تدریجی تلقی شود. بیشتر مشاغل و بیشتر مدیران در نوآوری تدریجی تبحر دارند. آن‌ها مسائلی را در شرایط فعلی مشاهده می‌کنند و آن‌ها را برطرف می‌کنند. نوآوری‌های ناگهانی شامل یافتن روشی کاملاً جدید برای انجام کارها است. به همین ترتیب اغلب پر ریسک بوده و پیاده‌سازی آن‌ها دشوار است. اکثر سازمان‌های بزرگ و بیشتر مدیران در نوآوری ناگهانی ضعیف هستند.

[1] Incremental or Radical