تعریف منتورینگ

فرهنگ لغات آکسفورد تعریف جامعی از منتورینگ ارائه داده است. اما در عمل، سازمان‌های استرالیایی از طیف گسترده‌تری برای رویکردهای منتورینگ استفاده می‌کنند. در یک سوی این طیف، رابطه منتورینگ وجود دارد که بر تجربه زیاد منتور تمرکز دارد. انتظار می‌رود که دانش، قدرت و نفوذ منتور به منتی کمک کند تا به اهداف کارراهه خود دست یابد. این رابطه، از نوع روابط بلندمدت است و گاهی اوقات با نقش‌های مدیریت صفی اشتباه گرفته می‌شود. در طرف دیگر این طیف بر منتی تمرکز می‌شود. در اینجا بر بینش شخصی و چالش‌های فکری حاصل از تعامل با منتور تأکید می‌شود. انتظار می‌رود که منتی این رابطه را دنبال کند و برای کمک به اتخاذ تصمیمات شغلی پیچیده، از منتور دعوت کند تا به گفتگوی درونی او توجه کند. این نوع از روابط معمولاً از طریق برنامه‌های رسمی کوتاه‌مدت ایجاد نمی‌شوند و با نقش‌های سلسله‌مراتبی نیز سازگار نیستند.

منتورینگ، تکامل‌یافته است و در سال‌های اخیر نیز طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها (از اعطای مسئولیت به افرادی که مسئول پاسخگویی به سؤالات هستند تا ارائه پشتیبانی اخلاقی و ایجاد طرح‌واره‌هایی برای ارائه مشاوره در مورد نیازهای پیچیده منتی‌ها) را در برمی‌گیرد.

یک تعریف عملی بسیار دقیق از منتورینگ توسط اریک پارسلو^([1]) ارائه شده است: «منتورینگ به منزله حمایت و تشویق افراد برای مدیریت یادگیری خود است به طوری که بتوانند پتانسیل خود را به حداکثر برسانند، مهارت‌های خود را پرورش دهند، عملکرد شخصی خود را بهبود بخشند و به فردی تبدیل شوند که می‌خواهند». در این تعریف، عبارات خاصی وجود دارد که توجه ما را به خود جلب می‌کند:

• منظور از «حمایت و تشویق»، مشاوره ناهدایتگر^([2]) می‌باشد.
• منظور از «مدیریت یادگیری خود»، پذیرش مسئولیت توسط خود منتی است.
• منظور از «حداکثرسازی پتانسیل، پرورش مهارت‌ها و بهبود عملکرد شخصی»، ایجاد روحیه رشد و توسعه است.
• منظور از «شخصی که می‌خواهد به آن تبدیل شود» این است که منتی به واسطه اهدافش و دریافت کمک می‌خواهد به چه جایگاهی دست پیدا کند.

[1] Eric Parsloe

[2] مشاوره ناهدایتگر (Non Directive Counseling): مشاوره‌ای که در آن مشاور، مُراجع را به ابراز احساسات و طرح مشکلات و تفسیر رفتارهای خود تشویق می‌کند تا خودش راه‌حل مشکلاتش را بیابد.