تعریف مدیریت منابع انسانی

مدیریت منابع انسانی عبارتست از برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی، هدایت و کنترل کارکردهای عملیاتی توسعه، جبران خدمت و نگهداشت منابع انسانی یک سازمان است و مسئول جذب بهترین افراد، آموزش آن‌ها و ارائه مکانیزمی است تا اطمینان حاصل شود که این کارکنان وابستگی‌های بهره‌وری خود را با سازمان‌ها حفظ می‌کنند. مدیریت منابع انسانی فرایندی مستمر برای تضمین توسعه کارکنان، شایستگی‌ها، پویایی، انگیزه و اثربخشی به شیوه‌ای برنامه‌ریزی شده و سیستماتیک است. مدیریت منابع انسانی، رویکردی استراتژیک برای مدیریت اثربخش و کارآمد افراد در یک شرکت یا سازمان است که به کسب‌وکارشان کمک می‌کند تا مزیت رقابتی کسب کنند. این برنامه برای به حداکثر رساندن عملکرد کارکنان در خدمت اهداف استراتژیک کارفرما طراحی شده است. مدیریت منابع انسانی در درجه اول با مدیریت افراد در سازمان‌ها، با تمرکز بر سیاست‌ها و سیستم‌ها مرتبط است. واحدهای منابع انسانی مسئول نظارت بر طراحی مزایای کارکنان، کارمندیابی کارکنان، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد و مدیریت پاداش، مانند مدیریت سیستم‌های پرداخت و مزایای کارکنان هستند. همچنین واحد منابع انسانی به تغییرات سازمانی و روابط صنعتی یا ایجاد توازن بین رویه‌های سازمانی با الزامات ناشی از قوانین دولتی توجه دارد. هدف کلی واحد منابع انسانی این است که مطمئن شود سازمان قادر به دستیابی به موفقیت از طریق کارکنانش است. متخصصین واحد منابع انسانی، سرمایه انسانی یک سازمان را مدیریت می‌کنند و بر اجرای سیاست‌ها و فرایندها تمرکز می‌کنند. آن‌ها بایستی در کارمندیابی، انتخاب، آموزش و توسعه کارکنان و همچنین حفظ روابط یا مزایای کارکنان تخصص داشته باشند. متخصصین واحد آموزش و توسعه اطمینان حاصل می‌کنند که کارکنان آموزش دیده‌اند و در مسیر توسعه مستمر قرار دارند. این کار از طریق برنامه‌های آموزشی، ارزشیابی عملکرد و برنامه‌های پاداش صورت می‌گیرد. روابط کارکنان با نگرانی‌های کارکنان در هنگام نقض خط‌مشی‌ها (مواردی مانند آزار و اذیت یا تبعیض^([1])) سر و کار دارد. مدیریت مزایای کارکنان شامل توسعه ساختارهای جبران خدمت، برنامه‌های مرخصی والدین، کوپن تخفیف و سایر مزایا برای کارکنان است. منابع انسانی محصول جنبش روابط انسانی در اوایل قرن بیستم است، زمانی که پژوهشگران شروع به مستندسازی راه‌های ایجاد ارزش کسب‌وکار از طریق مدیریت استراتژیک نیروی کار نمودند. در ابتدا تحت سلطه امور مبادله‌ای مانند مدیریت حقوق و دستمزد و مزایا بود، اما به دلیل جهانی شدن، ادغام و یکپارچگی شرکت، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و پژوهش‌های بیشتر، منابع انسانی از سال 2015 بر ابتکارات استراتژیک مانند ادغام و اکتساب، مدیریت استعداد، برنامه‌ریزی جانشین پروری، روابط صنعتی و کار و همچنین تنوع و همه‌پذیری متمرکز شد. در محیط کار جهانی کنونی، اکثر شرکت‌ها بر کاهش ترک خدمت کارکنان و نگهداشت استعدادها و دانش در نیروی کار خود تمرکز می‌کنند. استخدام جدید نه‌تنها مستلزم هزینه بالایی است، بلکه خطر استخدام کارمند جدید ناتوان را نیز افزایش می‌دهد. برای جایگزینی مناسب موقعیت کارمند قبلی، واحدهای منابع انسانی تلاش می‌کنند تا مزایایی را ارائه دهند که برای کارکنان جذاب باشد، بنابراین خطر از دست دادن تعهد و توانایی روان‌شناختی کارکنان را کاهش می‌دهد.

[1] Harassment or Discrimination