تبیین مدل توسعه یافته برندینگ کارفرما در دانشگاه تهران
چکیده
برندینگ کارفرما به عنوان یک استراتژی موثر در جذب و نگهداشت کارکنان قلمداد می‌گردد که کارکنان را به مثابه مشتریان داخلی سازمان در نظر می‌گیرد و در راستای تعالی سازمان گام بر‌می‌دارد. در این مطالعه محققین به بررسی وضعیت برند کارفرما در دانشگاه تهران بر مبنای مدل توسعه یافته برندینگ کارفرما پرداختند. روش تحقیق از نوع کتابخانه‌ای، همبستگی و با رویکردی کمّی (پیمایشی) صورت گرفت. جمعیت آماري، متشكل از اساتید هئیت علمی و دانشجویان دوره دکتری مستعد جذب بودند که جهت تحلیل داده‌ها تعداد 289 پرسشنامه مورد بهره‌برداری قرار گرفت. تحلیل‌ها نشان داد که میزان تحقق برند کارفرما در دانشگاه تهران تقریباً 72 درصد می‌باشد و ترتیب اولویت ابعاد آن عبارتند از: فرهنگ سازمانی؛ جبران خدمت و مزایا؛ محیط و شرایط کاری؛ شهرت سازمانی؛ تعادل کار و زندگی. از سویی تحلیل‌ها حاکی از آن بود که بین متغیر برند کارفرما و ابعادش، رابطه‌ای معنی‌دار و مثبت وجود دارد و مولفه‌های محیط و شرایط کاری؛ جبران خدمت و مزایا؛ شهرت سازمانی؛ فرهنگ سازمانی؛ تعادل کار و زندگی به ترتیب دارای بیشترین همبستگی با متغیر برند کارفرما می‌باشند. در انتهای پژوهش نیز بر اساس تحلیل وضعیت موجود و مطلوب برند کارفرما، پیشنهاداتی در راستای تقویت برند کارفرمای دانشگاه تهران ارایه گردید.
کلید واژه‌ها:
برند کارفرما؛ محیط و شرایط کاری؛ شهرت سازمانی؛ تعادل کار و زندگی؛ دانشگاه تهران.
به این مقاله اینگونه استناد کنید:
استناد پایان متن:
Seyed Javadin, Seyed Reza & Hasangholi Pour Yasori, Tahmores & Rastegar, Abbasali and Faghihi Pour, Javad (2016), Explanation of Developed Employer Branding (DEB Model) in Tehran University, International Journal of Scientific Research and Management Studies (IJSRMS), ISSN: 2349-3771 Volume 3 Issue 6, pg: 216-228.
استناد داخل متن:
Seyed Javadin et al, 2016
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.