انواع ارتباط سازمانی بر اساس رسمیت
1- ارتباط رسمی
ارتباطی که در آن جریان اطلاعات از قبل تعریف شده است، اصطلاحاً به آن ارتباط رسمی گفته می‌شود. این ارتباط از یک سلسله‌مراتب فرماندهی پیروی می‌کند که توسط خود سازمان ایجاد می‌شود. به طور کلی، این نوع ارتباط منحصراً در محیط کار مورد استفاده قرار می‌گیرد و کارکنان هنگام انجام وظایف خود موظف به رعایت آن هستند. به عنوان مثال: درخواست‌ها، دستورات، گزارش‌ها و غیره. ویژگی‌های اصلی ارتباط رسمی عبارتند از:
- بیشتر توسط مدیران کنترل می‌شود.
- ماهیتی سلسله‌مراتبی دارد.
- به طور کلی با وضعیت رسمی و موقعیت‌های یک شخص مرتبط است.
- ممکن است به سمت بالا، پایین و افقی باشد.
1-1- مزایای ارتباط رسمی
- از اصل وحدت فرماندهی پیروی می‌کند.
- جریانی منظم از اطلاعات ارائه می‌دهد.
- با تعیین مسئولیت‌ها به ارتقای کارایی کمک می‌کند.
- مدیران کنترل کامل بر ماهیت و جهت ارتباط دارند.
- به حفظ اقتدار مدیران کمک می‌کند.
- بسیار خاص، واضح و مشخص هستند.
- در حفظ ارتباط مستقیم با زیردستان مفید می‌باشد.
1-2- معایب ارتباط رسمی
- یک فرایند زمان‌بر است.
- فاقد تماس و روابط شخصی است.
- ممکن است در برابر آن مقاومت کنید و تحریف شود.
- به دلیل رویه رسمی ممکن است پیام ارتباطی به تأخیر بیفتد.
2- ارتباط غیررسمی
ارتباطی که از هیچ کانال از پیش تعریف شده‌ای برای انتقال اطلاعات پیروی نمی‌کند، به عنوان ارتباط غیررسمی شناخته می‌شود. این نوع ارتباط، آزادانه در همه جهات حرکت می‌کند بنابراین بسیار سریع و تند است. در هر سازمانی، این نوع ارتباط بسیار طبیعی است زیرا اشخاص در مورد زندگی حرفه‌ای، زندگی شخصی و سایر امور (نظیر اشتراک احساسات، مباحثه، شایعات و غیره) با یکدیگر تعامل دارند. ارتباط غیررسمی چهار نوع است:
- زنجیره تک‌رشته‌ای: ارتباطی است که در آن شخص اول چیزی را به شخص دوم می‌گوید و شخص دوم آن را به شخص سوم می‌گوید و فرایند ادامه می‌یابد.
- زنجیره خوشه‌ای: ارتباطی که در آن یک شخص به برخی از اشخاص مورد اعتماد خود چیزی می‌گوید و سپس آن‌ها نیز به دوستان قابل‌اعتماد خود می‌گویند و ارتباط ادامه می‌یابد.
- زنجیره احتمالی: این ارتباط زمانی اتفاق می‌افتد که شخص به طور تصادفی برخی اشخاص را برای انتقال اطلاعاتی انتخاب می‌کند.
- زنجیره شایعات: ارتباط وقتی شروع می‌شود که شخص چیزی را به گروهی از اشخاص بگوید و سپس آن‌ها اطلاعات را به اشخاص بیشتری می‌رسانند و از این طریق اطلاعات به همه افراد منتقل می‌شود.
ارتباط غیررسمی به ارتباط بر اساس روابط شخصی اطلاق می‌شود و ارتباطی غیر ساختاری، غیررسمی و بدون برنامه می‌باشد. ویژگی‌های اصلی ارتباط غیررسمی عبارتند از:
- کانال‌های رسمی ایجاد شده توسط مدیریت یک سازمان را دنبال نمی‌کند.
- اغلب بین دوستان و نزدیکان جریان دارد.
- نمی‌توان آن را در چارت سازمانی نشان داد و با قوانین و رویه‌های رسمی سازمان تنظیم نمی‌شود.
2-1- مزایای ارتباط غیررسمی
- یک کانال ارتباطی انعطاف‌پذیر و قابل‌اعتماد است.
- همکاری متقابل را ایجاد می‌کند.
- ممکن است به عنوان یک منبع ارزشمند در ابلاغ قوانین سازمانی، ارزش‌ها و… باشد.
- در ایجاد کار تیمی در سازمان مفید است.
- بازخورد اثربخشی به مدیر می‌دهد.
- مکمل ارتباط رسمی است.
- باعث ایجاد روابط عمومی موفق در سازمان می‌شود.
- اگر به طور کارامد اجرا شود، منجر به موفقیت می‌شود.
2-2- معایب ارتباط غیررسمی
- باعث ایجاد سوءتفاهم و عدم اطمینان می‌شود.
- با توجه به برداشت‌های مختلف افراد، ممکن است تفسیرهای زنجیره‌ای از اطلاعات تغییر کند.
- اتکا به اطلاعات دشوار است زیرا منبع آن مشخص نیست.
- گاهی اوقات منجر به درز اطلاعات مخفی می‌شود.
- اطلاعات منتقل شده ممکن است نادرست و تحریف شده باشند.
- کنترل آن دشوار است زیرا جریان و جهت آن قابل بررسی نیست.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.