نگرش همه چیز است

آلپورت، نگرش را به عنوان یک حالت آمادگی ذهنی یا عصبی تعریف می‌کند که از طریق تجربه شکل می‌گیرد و بر پاسخ فرد به همه موضوعات و موقعیت‌هایی که با آن‌ها مرتبط است، تأثیر مستقیمی دارد. در یک تعریف ساده‌تر، نگرش عبارتست از یک ذهنیت یا تمایل به اقدام به شیوه‌ای خاص به واسطه تجربه و خلق‌وخوی فرد. به طور معمول، وقتی به نگرش‌های یک شخص دقت می‌کنیم، سعی در توضیح و تشریح رفتار او داریم. نگرش‌ها ترکیبی پیچیده از مواردی هستند که ما تمایل داریم آن‌ها را شخصیت، باورها، ارزش‌ها، رفتارها و انگیزه‌ها بنامیم. به عنوان مثال، وقتی کسی می‌گوید «او نگرش مثبتی به کار دارد» در مقابل کسی که می‌گوید «او نگرش کاری ضعیفی دارد» می‌توانیم این مفهوم را درک نماییم.

وقتی از نگرش کسی صحبت می‌کنیم، به هیجانات و رفتارهای شخص اشاره می‌کنیم. نگرش‌ها به ما کمک می‌کنند که چگونه شرایط را ببینیم. نگرش‌ها نحوه رفتار ما نسبت به موقعیت یا موضوعات را تعریف می‌کنند. نگرش‌ها ممکن است به سادگی ارزیابی یک شخص یا یک موضوع باشند، به عنوان مثال «من حسین را بیشتر از سایر همکارانم دوست دارم» یا سایر واکنش‌های هیجانی ما نسبت به موضوعات و افراد، به عنوان مثال «من از مدیران متنفر نیستم» یا «حسن مرا عصبانی می‌کند». همچنین نگرش‌ها، شناخت‌های درونی یا باورها و افکار ما درباره افراد و اشیاء را به وجود می‌آورند. به عنوان مثال «حسین باید بیشتر کار کند» یا «علی دوست ندارد در این بخش کار کند». پس نگرش‌ها باعث می‌شود که رفتار خاصی نسبت به یک موضوع یا شخص داشته باشیم. اگرچه مؤلفه‌های احساسی نگرش‌ها، درونی هستند، اما می‌توان از روی رفتارهای افراد به نگرش‌های آن‌ها پی برد.