خود پنداره چیست؟
خود پنداره به عنوان مفهومی مرتبط با شخصیت به معنای روشی است که ما خودمان را می‌بینیم هر یک از ما تصویری از خود دارد که بر همه آنچه می‌گوییم، انجام می‌دهیم یا درک می‌کنیم تأثیر می‌گذارد. این تصویر به عنوان فیلتری عمل می‌کند که موارد خاصی را به نمایش می‌گذارد و ویژگی‌ها و خصوصیات منحصربه‌فردی را برای رفتار ما فراهم می‌کند. به‌زعم صاحب‌نظران ادراک گزینشی یک فرد تحت تأثیر خود پنداره وی می‌باشد. خود پنداره از چهار عامل تشکیل شده است:
- ارزش‌ها اساس شخصیت یک شخص را تشکیل می‌دهند و منعکس‌کننده مواردی هستند که در زندگی واقعاً مهم هستند و عنصر اساسی برای فرد محسوب می‌شوند.
- باورها تصوراتی هستند که افراد درباره جهان و نحوه کارکرد آن دارند.
- شایستگی‌ها مؤلفه‌هایی از دانش، توانایی و مهارت هستند که باعث افزایش اثربخشی فرد در مواجه با محیط می‌شوند.
- اهداف شخصی، پدیده‌ها یا رویدادهایی هستند که در تلاش برای دستیابی به آن‌ها برای تأمین نیازهای اساسی خود هستیم.
خود پنداره منعکس‌کننده روش منحصربه‌فرد هر فرد در سازمان‌دهی اهداف شخصی، شایستگی‌ها، باورها و ارزش‌ها می‌باشد. سازه مرتبط با صلاحیت شخصی، مفهوم خودکارآمدی است. خودکارآمدی، باوری است که به قابلیت‌های خود در انجام یک وظیفه خاص داریم. تحقیقات نشان داده است که خودکارآمدی به عملکرد و گشودگی نسبت به تجربیات جدید کاملاً مرتبط است. افرادی که خودکارآمدی بالایی دارند تمایل دارند در مجموعه وسیعی از وظایف ذهنی و جسمی موفق باشند، در حالیکه خودکارآمدی پایین به میزان موفقیت پایین منجر می‌شود.
به طور کلی، تمایل طبیعی یک فرد مبنی بر حفظ خود پنداره است؛ به عبارت دیگر، افراد با انجام رفتارهایی که با ارزش‌ها، باورها، شایستگی‌ها و اهدافشان سازگار می‌باشد سعی در حفظ تصاویر خود دارند. در حالیکه ممکن است برخی از افراد رفتاری مغایر با اهداف شخصی و شایستگی‌های خود داشته باشند، اما بیشتر افراد وقتی باورها و ارزش‌هایشان مورد تهدید قرار می‌گیرد واکنش دفاعی نشان می‌دهند. چنین تهدیدی اغلب منجر به استفاده از دفاع ادراکی می‌شود؛ بنابراین، اگرچه ممکن است رفتارهای فردی را غیرمنطقی یا حتی خود تخریبی تلقی کنیم، اما برای آن فرد معمولاً این رفتارها منطقی هستند زیرا افراد به طور کلی انتخاب‌هایی متناسب و سازگار با خود پنداره‌های خویش خواهند داشت.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.