تفاوت نسلی و شکاف نسلی پدیده‌ای است که همه سازمان‌ها در همه جوامع با آن مواجه هستند. مدیران این سازمان‌ها همواره تلاش دارند تا با درک شرایط و مقتضیات نسل‌های مختلف بتوانند گرایش‌ها، رفتارها، انتظارات، عادت‌ها و انگیزه‌های این نسل‌ها را همسو نمایند تا به قابلیت‌های جدید دسترسی داشته باشند. دائره‌المعارف ویکی‌پدیا شکاف نسلی را به عنوان تفاوت گسترده فرهنگی در هنجارهای نسل جوان و نسل قدیم توصیف کرده است که این تفاوت‌ها عمدتاً در نوع تجارب، ادراکات، رفتارها و نگرش‌هایی می‌باشد که به‌تدریج شکل گرفته و نهادینه شده است. عمده‌ترین تفاوت‌ها را می‌توان در آرمان‌ها، اهداف، تنوع به‌کارگیری فناوری در زندگی روزمره، وابستگی‌های گروهی و حزبی، پوشش ظاهری، ادبیات نگارشی و گویشی، سبک زندگی و مفاهیم و اصطلاحات هر نسل (کلید واژه‌هایی که گویای یک فلسفه و رویکرد فکری است) عنوان کرد.

سرمایه‌های انسانی سازمان همواره در طیفی از سنین جوانی، میان‌سالی و کهن‌سالی قرار دارند. این نسل‌ها با عناوینی مانند نسل خاموش، نسل انفجار جمعیت (75 میلیون نفر در ایالات‌متحده)، نسلY، نسل Z، نسل آلفا و… شناخته می‌شود که به ترتیب نسل کهن‌سال تا نوجوانان را شامل می‌شوند. ویژگی‌های هر نسل با توجه به رخدادهای تاریخی، اجتماعی و صنعتی دوران زندگی این افراد در شکل‌گیری اهداف و رفتارهای سازمانی مؤثر می‌باشد و به همین دلیل مطالعه و بررسی پیرامون آن به سازمان کمک می‌کند تا این شکاف بین ‌نسلی را مدیریت کند.

مدیران می‌پندارند که اقدامات مدیریت منابع انسانی برای برانگیختن و مشارکت دادن پایدار کارکنان جوان‌تر، بسیار حائز اهمیت است تا ورودی‌هایی جدید و کارآمدی با توجه به ارزش‌های متفاوت نیروی کار برای سازمان انتخاب نمایند. از اینرو، به وجود آمدن محیط‌های کاری چند نسلی، پیش از هر چیز شناخت ارزش‌های کاری کارکنان را برای مدیران و بالأخص مدیران منابع انسانی ضروری می‌سازد تا شیوه‌های جذب، استخدام، نگهداشت، پاداش و توسعه متناسب با هر یک از نسل‌ها طراحی و به اجرا درآید.

این اولین بار در طول تاریخ است که به زودی پنج نسل در کنار هم و با هم کار خواهند کرد؛ اما اینکه آیا این محیط کار چند نسلی محیطی شاد و پربازده خواهد بود یا چالش‌انگیز و پراسترس تا حد زیادی بستگی به شما دارد: شما که مدیر هستید. چگونه باید با کارکنانی از گروه‌های سنی مختلف ارتباط برقرار کنید؟ چگونه در افراد بسیار مسن‌تر و بسیار جوان‌تر از خود انگیزه ایجاد می‌کنید؟ و بالاخره اینکه: چگونه می‌توانید کارکنانی از نسل‌های مختلف را تشویق کنید تا دانش خود را در اختیار دیگران قرار دهند؟

مدیریت بین ‌نسلی بیش از آنکه یک اقدام مدیریتی باشد یک رویکرد نظام‌مند جهت بهره‌مندی از ظرفیت‌های بین ‌نسلی در سازمان تلقی می‌شود. رویکردی که به جای تفاوت قائل شدن میان نسل‌ها بر ارزش‌های محوری تمرکز می‌کند و تلاش دارد تا با تعامل و همسویی و ایجاد توازن میان خرد و خردورزی و نوآوری و تکنولوژی به خلق ارزش بپردازد. در این راستا ترغیب به برگزاری جلسات مشترک و یادگیری بین‌ نسلی نه تنها به توسعه و بهبود روابط می‌انجامد بلکه ضمن تقویت بنیان‌های ارزشی، چابک‌سازی و پویایی سازمانی را به ارمغان می‌آورد.

در واقع تفاوت‌های نسلی، موضوعی قابل‌توجه برای سازمان‌هایی است که با رقابت رو به رشد، بر سر منابع انسانی کمیاب روبرو هستند. نسل‌های متفاوت دارای رویکردها و چشم‌اندازهای متفاوتی در خصوص اخلاق کاری، رهبری و اختیار هستند. این تفاوت‌ها می‌تواند عامل ایجاد تضاد، یأس و ناامیدی یا سوءتفاهم‌هایی شود که در صورت عدم اعمال مدیریت مناسب، چالش‌های اساسی برای سازمان ایجاد می‌کند. عقاید و نگرش‌های متفاوت کارکنان بر شیوه‌های عمل مدیران، بالأخص مدیران منابع انسانی تأثیر می‌گذارد. از اینرو، مدیران نیازمند آن هستند که با کارکنان خود به شیوه‌ای متفاوت از آنچه مرسوم و متداول بود، رفتار نمایند.

در این دوره آموزشی با توجه به تفاوت چشمگیر نسل‌های مختلف در سازمان‌ها، ضمن بررسی ویژگی‌های هر نسل و شناخت رویکردهای آنان، چگونگی برنامه‌ریزی و مدیریت بین ‌نسلی سازمانی تبیین می‌گردد. شرکت در این دوره ارزشمند به رهبران و مدیران سازمان‌ها کمک می‌کند تا ضمن آشنایی با ویژگی‌ها و ارزش‌های بنیادین نسل‌های مختلف، مجموعه اقداماتی را در برنامه‌های خود لحاظ نمایند که ضمن کاهش شکاف بین ‌نسلی بتوانند نسبت به انسجام ارزشی و هویت‌بخشی از طریق جلسات هم‌اندیشی نسبت به همسویی رویکردهای مدیران با تجربه و چابکی مدیران جوان، در سازمان فضایی ایجاد کنند که ارزش‌های محوری پایداری از طریق حمایت‌گری و همدلی جهت بهره‌مندی از توانمندی‌های حداکثری سرمایه‌های انسانی در سازمان میسر و ممکن گردد.